آرشیو فروردین ماه 1398

بخش 1 - ازدواج با محارم
ازدواج با محارم در تحریف واژه "خوات و دتام"
در پاسخ به این تحریفات وارد شده به دین زرتشتی و بخصوص در این رابطه فقط میتوان به سخنان بزرگان و موبدان زرتشتی رجوع کرد و به آنها استناد جست و میتوان گفت که دیگر مطالب در این موارد کاملا رد شده هستند .
بر همین اساس و در پاسخ به این بخش میتوانید این فایل تصویری را مشاهده کنید از موبد رستم شهزادی که توسط موبد کورش نیکنام تهیه شده است :

 

 

 

این آیین‌نامه تنها شامل حال کسانی است که بهدین هستندیعنی در خانواده بهدین متولد شده‌اند، یا رسما" به دین‌بهی گرویده‌اند و در امور دینی و مذهبی و احوالات‌شخصیه از گرامی انجمن‌موبدان پیروی می‌کنند.

آرمان دین بهی (به زبان ساده)

در آموزه های زرتشتی، سوشیانت ارتباط تنگاتنگی با مساله زمان کرانه مند و هزاره ها دارد. در باورهای زرتشتی و بر اساس کتابهای دینی پهلوی، جهان به چهار دوره ۳۰۰۰ ساله تقسیم می شود. این دوازده هزار سال در واقع زمان کرانه مندی است که طبق پیمان اهورا مزدا و اهریمن برای کارزار از «زمان بیکران» جدا شده است.
سه هزارسال نخستین دوران آفرینش مینوی، حمله نافرجام اهریمن، پیشنهاد زمان آمیختگی نه هزارساله اهورامزدا و قبول اهریمن است. در سه هزارسال دوم جهان از حالت مینوی به حالت گیتوی و دنیوی آفریده شد. سه هزارسال سوم، دوره آمیختگی و حمله اهریمن به دنیا و آوردن پلیدی و مرگ است. در پایان این دوره است که بگفت گاتها و اوستا سوشیانت خواهد آمد. در گاتها و اوستا واژه سوشیانت با دو گونه کاربرد استفاده شده است که به آن نیز پرداخته خواهد شد. سه هزارسالپایانی جهان دوره ای است که در آغاز آن زرتشت به بهدینی الهام می شود.

زرتشت اولین و آخرین پیامبر اقوام هند و اروپایی و آریایی نژادها و ایرانیان است. پیش از او مردم ایران قوای طبیعت مانند آفتاب و ماه و ستارگان و خاک و آتش و آب و باد را می پرستیدند. اما زرتشت انسان ها را به پرستش خدای یگانه فراخواند و پس از سال ها تلاش عده زیادی به دین او گرویدند. برای کسب اطلاع درباره سرگذشت آریایی ها اینجا را کلیک کنید.

آیین زناشویی در ایران باستان
در کیش ایران باستان زناشویی به منظور زندگی خوش و خرم و اتحاد و اتفاق و ازدیاد نفوس و تشکیل خانواده چنان بر پایه صحیح و محکم استوار بوده که خود به خود ضامن بقا و دوام زندگی مشترک بود و مهر و محبت را بین زن و شوهر برای همیشه برقرار می ساخت. زرتشت در گات ها یسنا پنجاه و سه بند به پسران و دخترانی که می خواهند با هم پیمان ازدواج ببندند اندرز می دهد که ای دختران شوی کننده و ای دامادان ،اینک بیاموزم و آگاهتان کنم .با غیرت از برای زندگانی پاک منشی بجوشید.هر یک از شما باید در کردار نیک از دیگری پیشی جوید و از این راه زندگانی خود را خوش و خرم سازد.در کیش زرتشتی از لحاظ نظم به کارهای دنیا و محکم ساختن یگانگی و جلوگیری از فساد اخلاقی ،در مورد زناشویی تاکید زیاد گردیده و این کار به خوبی ستوده شده است.چنانکه در فرگرد چهارم بند چهل و هفت وندیداد اهورامزدا می گوید: "ای اسپیتمان زرتشت هر آینه ،من مرد زندار را بر مرد بی زن و مرد حانه دار را بر مرد بی خانمان ترجیح می دهم."باز در فقره چهل و چهار می گوید:"وظیفه هر شخصی است که برادران همکیش خود را در کسب مال و داشتن همسر راهنمایی و مساعدت کند."در دین زرتشت کمک کردن برای ازدواج کسانی که به سن بلوغ رسیده و به علت ناداری بی همسر مانده اند،از کارهای خوب و پرثواب شمرده می شود.

 

درود بر تمامی ایرانیان نیک پندار و نیک گفتار . امروز با یک نوشته ی جالب درباره ی روزه گرفتن در آیین پاک زرتشت مطالبم را به روز می کنم. امیدوارم که خوشتون بیاید.فقط نظراتتون رو درباره ی این پست حتما به من بگوئید. با سپاس !

درمورد روزه در دین زرتشت باید گفته شود که روزه گرفتن و نخوردن آب و غذا بخاطر اینکه باعث سستی بدن و عدم فعالیت مفید و کار روزانه میشود ، ناپسند می باشد. چون این موارد در آیین زرتشت نکوهیده شده و بی کاری و تن پروری به شدت نهی شده است.

در کتاب اوستا نوشته شده است : " از نخوردن است که توان ونیرو در بدن کاسته می شود و پارسایی و دین داری از میان میرود . از تغذیه و خوردن است که جهان جسمانی پایدار گردد و با نخوردن تباه شود. "

چهار روز ؛ روزه در آیین زرتشت :

روزه در دین زرتشت چهار روز در ماه است . زرتشتیان برای افراط نکردن در خوردن گوشت حیوانات ، روزهای دوم و دوازدهم و چهاردهم و بیست و یکم هر ماه ، از خوردن گوشت پرهیز می کنند.

در نزد زرتشتیان برای هر سی روز ماه ، اسم خاصی وجود دارد . یکی از این روزها " وهومن " است که بعدها به نام " بهمن " تغییر شکل داده به معنای منش نیک است. روز " ماه " ، " گوش " و " رام " نیز به همراه " وهومن " روزهایی هستند که گوشت خوردن در آن روزها حرام است و اصطلاحا به آن " نبر " می گویند . ( نبر یعنی نبریدن که البته بخاطر زندگی شهری اکنون باید تعبیر نخور را به کار ببریم .) بعضی زرتشتیان قدیم در کل ماه بهمن نیز لب به گوشت نمی زدند .

نماد بهمن سپیدی و پاکی است ، از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که ، منش نیک یعنی سپیدی ، این چهار روز پرهیز از خوردن گوشت خود یک نوع " حفظ سلامتی " است .

زرتشتیان پس از مرگ یکی از نزدیکانشان نیز به مدت سه شب از پختن یا خوردن گوشت اجتناب می کنند که این همه از جمله روز های زرتشتیان است .

روزه مینوی ( معنوی ) :

زرتشتیان در تمام اوستا و به خصوص در گاتها بسیار به روزه مینوی تشویق شده اند و زمان آن طول سال است . در اوستا مفهوم روزه به روزه باطنی نسبت داده می شود و روزه ظاهری وجود ندارد ، اگر چه امساک و تحت فشار قرار دادن جسم برای تمرکز بیشتر بر اعمال و مناسک دینی عملی ستودنی است . زرتشتیان باید در سه بخش مینوی شنوایی ، اندیشه و احساس همیشه روزه داشته باشند و به آن معنا که از طریق این سه حس از "نیکی دور نشویم "و " اندیشه و احساس و شنوایی " مان همیشه سرشار از نیکی باشد . همچنین در اوستا بر روزه بزرگتری تاکید شده است و آن حفظ هفت عضو بدن ، مشتمل بر دو چشم ، دو دست ، دو پا و زبان در تمام طول زندگی از هر گونه آلودگی است و این هفت عضو همیشه باید پاک نگه داشته شوند که از این عمل نیز تحت عنوان روزه یاد می شود.

و سخن پایانی :

این مطالب تنها صرف بالا بردن اطلاعات تاریخی و فرهنگی هموطنان میباشد ، چرا که برهمه ایرانیان پاک فطرت و پاک سرشت لازم است که بدانیم اجداد ونیاکان ما چگونه می زیستند و ایزد یکتا را چطور عبادت می کردند.

بخصوص نسل نوجوان و جوان این سرزمین باید در این زمینه آگاه و هوشیار باشند تا در برابر تبلیغات منفی فرهنگهای وارداتی ، خود بتوانند تشخیص دهند و تفاوت بین این فرهنگها را متوجه شوند.

یکتاپرستی : گاتها نخستین کتاب سپندینه ای است که از چندین هزار سال پیش مردمان را به شاهراه یگانگی راهنمائی نموده و بر ضد گروه پروردگاران آریایی آیین مزدیسنا (یکتاپرستی) را استوار ساخت. در سراسر اوستا خداوند یگانه اهورامزدا (دانای بزرگ هستی بخش) نامیده شده است.

یکتاپرستی : گاتها نخستین کتاب سپندینه ای است که از چندین هزار سال پیش مردمان را به شاهراه یگانگی راهنمائی نموده و بر ضد گروه پروردگاران آریایی آیین مزدیسنا (یکتاپرستی) را استوار ساخت. در سراسر اوستا خداوند یگانه اهورامزدا (دانای بزرگ هستی بخش) نامیده شده است.

پروفسور عباس مهرین شوشتری:

به نظر من، "زرتشت" {اشو زرتشت} یگانه کَسی است که ما "ایرانی ها" از صمیم قلب باید به او افتخار کنیم.

این مرد، واقعا از لحاظ دانش و بینش در "همه-یِ دنیا" نظیرش دیده نشده است.

پایه هایِ فلسفه-یِ "زرتشت"{اشو زرتشت} آنچنان محکم و عمیق و منطقی است، که به تحقیق "هیچ فلسفه-یِ دیگری" از این لحاظ با آن قابل مقایسه نیست.

عرفان حقیقی "ایرانزمین" را باید در "گات های زرتشت" جستجو کرد، و با اطمینان می توان گفت که اگر کَسی بتواند گاتها را بخواند و به آن عمل نماید، سَد (صَد) دَر سَد "رستگار" می شود.

اندیشه-یِ زرتشت{اشو زرتشت}، نمونه-یِ برجسته ایست از روح ترقی و تکامل و ظرافتِ میلیونها سال اندیشه-یِ بشر، که دیگر از آن کاملتر نشده است، مگر آن که تنها شاخ و برگی به آن افزوده شده باشد.

-----------------------------------------

پانویس:

به خشنودی اهورامزدا، با درود.

بُنمایه-یِ این جُستار، ماهنامه-یِ «هوخت»، نامدارترین گاهنامه-یِ (مجله-یِ) یکسَد (صد) سالِ گذشته-ی هازمانِ (جامعه-یِ) زرتشتی ایرانزمین، شماره-ی یازده، برگِ (صفحه-یِ) "چهار" است.

زمان آن، چهل و نُه سال پیش، ماهِ بهمن از سالِ سه هزار و هفتسَد (صد) و سه از گاهشمارِ دینی ما زرتشتیان، برابر با سالِ دو هزار و پانسَد (صد) و بیست و چهارِ شاهانشاهی است.{سالِ هزار و سیسَد (صد) و چهل و چهارِ تازیِ کوچی}

بابک (k-b-m)

https://www.facebook.com/Hok.Magazine
‏مجله «هوخت»‏