بطور کلی میتوان گفت در هر زبانی هرچه تعداد علائم نوشتاری برای نشان دادن صامتها و مصوتها بیشتر باشد، شیوۀ نوشتاری کاملتر و گویاتر است. برای نمونه امروز در زبان فارسی علائم خاصی برای نشان دادن برخی صداها که از دوران باستان میشناسیم، وجود ندارد و از این روست که تلفظ آن واژه با علائم نگارشی که امروز داریم ممکن است ما را دقیقاً به تلفظ درست آن واژه نرساند. برای نمونه مصوت مرکبی که آن را« aē »آوانویسی میکنیم و در زبان اوستایی کاربرد زیادی دارد در فارسی بصورت «اَ اِ » نشان میدهیم که دو مصوت جدا از هم است که هریک جداگانه ولی در کنار هم آمدهاست؛ درحالیکه در زبان اوستایی این یک مصوت مرکب است که منظور مصوتی است که در آن دهان با شکل ادای« a اَ» باز شده و در ادامۀ ادای این مصوت شکل تلفظ اِ را بصورت دنبالهدار و کشیده به خود میگیرد که متأسفانه راهی برای بیان آن در این خط وجود ندارد.
از طرفی از بین رفتن حساسیت زبانی یعنی دقت در بیان تلفظ هر حرف یا آوا ما را به آنجا رسانده که امروز سه حرف« ث، ص،س» به یک شکل ادا میشود در حالیکه در هیچ زبان و خطی بدون آگاهی از وجود اختلاف در ادای حروف، شیوۀ نگارشی متفاوت برای آنها بکار نمیرود و این دقت در مورد خط نوشتاری یک زبان دینی مانند اوستا چندین مرتبه بیشتر خواهد بود. در واقع از لحاظ تاریخی زبان اوستایی قرنها تنها در حافظهها بدلیل اهمیت زیادی که برای باورمندان آن داشت تمام صداهای حروف را حفظ کرده بود ولی با رواج دین مانی که بزرگترین برتری دین خود را در نگارش و نوشتن متون خود می دانست و رقابت شدید زرتشتیگری با مانویت و مسیحیت و نیز مزدکیان، بزرگان دین زرتشت را برآن داشت تا در تلاش برای نوشتن متون مذهبی خود براساس سابقۀ ذهنی حافظان آن برآیند و گرچه آنها نه تنها هیچ گونه ایزدی برای نوشتار همانند گفتار مقدس مانتره نداشتند بلکه حتی چنانچه فردوسی در شاهنامه آورده است، آن را به دیوها نیز نسبت میدادند زیرا باعث حبس شدن حروف در میان علائم است و گویا تقدس آنها را کمرنگتر میسازد ولی ناچار به نگارش و ساختن خطی برای نشان دادن تمام صداهای حروف شدند و از این روی خطی که ما به نام «دیندبیره» میشناسیم با وسواس زیادی و بیشتر از روی خط پهلوی که در آن دوران رایج بود برای اینکه تلفظ دقیق متون دینی که تا آن زمان در سنت شفاهی حفظ شدهبود رعایت شود، ساخته شد که چنانچه گفته شد ما در زبان فارسی راهی برای نشان دقیق آنها در خط فارسی امروز نداریم در نتیجه دراین مجموعه آموزشی ما در کنار نوشتار فارسی از علائم لاتین برای آوانویسی استفاده میکنیم و بعدها تنها با این آوانویسی کار خواهیم کرد. ما مروری کوتاه بر شیوۀ بیان مصوتها خواهیم داشت و سپس ریشه شناسی صامتها و تفاوت ریشه شناختی ادای آنها را بیان خواهیم نمود سپس به دستور زبان خواهیم پرداخت زیرا بکار بردن علائم نوشتاری زبان اوستایی برای زبان فارسی که امروز صجبت میکنیم کمک زیادی به زنده نگاه داشتن آن نخواهد نمود. به واقع دراین سری آموزشی تا حدودی با ضمایر، اسمها، شیوۀ بیان فعلها در زمانهای محتلف نیز آشنا خواهیم شد و هر دفعه تعدادی فعل و واژه را درست همانگونه که در آن دوران بکار میرفته معرفی خواهیم نمود برای نمونه برای نشان دادن «من» بجای « م َ ن » در حرف نویسی اوستایی آن را mvzaکه بصورت «اَزِم» خوانده میشود بکار خواهیم برد تا علاوه بر زنده نگاه داشتن خط بتوانیم این زبان را نیز اگرچه با قدمهای کوتاه ولی تا حدودی بشناسیم تا واژگان برای ما تنها چیدمانی از حروف در کنار یکدیگر نباشند بلکه هر واژه روح و مینوی (اندیشۀ عمل مند) گویندگان و سرایندگان آنها را نیز به ما نشان دهد و راهی باشد برای اینکه بتوانیم بعدها جملاتی ساده را با این زبان بیان کنیم، بجای اینکه زبان امروزه خود را که بی هیچ تبعیض و تفاوتی میان حروف، بدون پویایی و سازندگی به خطی که در گذشته با این هدف که گویای دقیق و کامل مهمترین متن دینی باشد، بنویسیم. در این زمینه بخوانید: آموزش دستور زبان اوستایی- درس نخست آموزش دستور زبان اوستایی- درس دوم آموزش دستور زبان اوستایی- درس سوم آموزش دستور زبان اوستایی، درس چهارم آموزش دستور زبان اوستایی، درس پنجم آموزش دستور زبان اوستایی، درس ششم آموزش دستور زبان اوستایی- درس هفتم آموزش دستور زبان اوستایی- درس هشتم آموزش دستور زبان اوستایی، درس نهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس دهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس یازدهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس دوازدهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس سیزدهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس چهاردهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس پانزدهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس شانزدهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس هفدهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس هژدهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس نوزدهم آموزش دستور زبان اوستایی، درس بیستم |
وندیداد اثری است که از مطالب گوناگون تاریخی و جغرافیایی و قوانین خاص بهداشتی و مدنی و کیفری و پزشکی و دامپزشکی و غیر آنها سخن میگوید. مقررات یاد شده در زمانهای بسیار باستان و بیش از ظهور اشو زرتشت در میان قبایل مختلف معمول و متداول بود. واژه وندیداد تحریف شده وی دیوداد یعنی قانون ضد دیو است.
نام ها ، واژه ها ، عبارت ها و مفاهیم گوناگونی که به نوعی با آیین زرتشت پیوند دارد، بخش مهمی از فرهنگ باستانی ایران را تشکیل می دهند و آشنایی با آن ها در درک و شناخت بهتر فرهنگ ایران ضروری است . کمابیش نزدیک به همه ی این گونه واژه ها از جمله نام های ایزدان و امشاسپندان ، دیوان و اهریمنان ، چهره های تاریخی و اسطوره ای ، نام های جغرافیایی باستان ، کتب و رساله های اوستایی و پهلوی ، کتاب های شرق شناسان در مورد آیین باستانی ایران ، اوستا شناسان معروف ، مراسم و آیین ها و سنن دین زرتشت ، تاریخچه کیش زرتشت و زرتشتیان ، واژه های دینی و اوستایی و دیگر واژه های مربوط به کیش مزدیسنا با تکیه بر چند صد منبع و ماخذ معتبر در این دانشنامه ی جامع شناسانده شده اند. دانشنامه ی مزدیسنا ، دکتر جهانگیر اوشیدری.
اهورا مزدا اشو زرتشت اسپنتمان اوستا
الف / ا / آ ب پ ت ث ج چ ح
خ د ذ ر ز ژ س ش ص
ض / ط / ظ ع / غ ف ق ک
گ ل م ن و ه ی
پس از پیدا کردن واژه ، میتوانید فرتور مورد نظر را در برگه ای جدا باز کنید و یا آن را برای بزرگنمایی بیشتر بر روی کامپیوتر خود ذخیره کنید.
- See more at: http://www.dinebehi.com
ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ در آیین مزدیسنی
ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ (ﺍﺯ ﺍﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺍﻧﮕﺮﻩﻣَﯿﻨﯿﻮ) ﺑﺪﻧﻬﺎﺩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ ﭘﻠﯿﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﻧﯿﮑﯽ ﺗﻼﺵ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻭﻟﯽ ﭼﻮﻥ ﺩﻭﻥ ﻭ ﭘﺴﺖ ﻣﺎﯾﻪﺍﺳﺖ
ﻭ ﺍﻫﻮﺭﺍﻣﺰﺩﺍ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﮐﺎﺭ ﺍﻫﺮﯾﻤﻦ
ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭﺭﻣﺰﺩ ﺑﺮ ﺍﻭ ﭼﯿﺮﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﯾﮑﺴﺮﻩ ﺑﻪ ﻧﯿﮑﯽ
ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﺮﺍﯾﯿﺪ
زرتشت بهترین نوع کار را خدمت بهم نوع و دستگیری از بیچارگان و مستمندان دانسته است
زرتشتیان مانند دیگر ادیان، برای نیایش به جاهایی سپند باور دارند که از دیدگاه اعتقادی و تاریخی جایگاه بهسزایی را در باور بهدینان دارد. یکی از این نیایشگاهها پیر بانو پارس میباشد.
به عقیدۀ #زرتشت مردم ذاتا گرایش به #نیکی دارند و از بدی بیزارند؛ و اگر بدآموزیهای
رهبران مردمفریب و مدعیانِ دروغین نمیبود همه درستکردار وآشتی جو و#مهرپرور میشدند و با
تاب و توانشان در راه #آبادانی جهان میکوشیدند .
پرسش :
درود.تفاوت دین زرتشت بادین های دیگر چیست؟
موبد اردشیر خورشیدیان - برای درک این بخش از جهان بینی نیز ، دانستن چند اصل از باور اشوزرتشت لازم می باشد:
- جهان از دو بخش«گیتایی» و«مینوی» درست شده است «براساس تاریخ نوشته شده بشر، نخستین پیامبری که از «جهان مینوی» سخن به میان آورده، اشوزرتشت میباشد»
ای مردم بیایید بهترین گفتار را به گوش هوش بشنوید و با اندیشه ی روشن به آن بنگرید و پیش از آنکه فرصت از دست برود هر مرد و زن باید به شخصه میان راه درست ( مزدا پرستی) یا نادرست( دیو پرستی)یکی را بر گزیند، بشود که به یاری مزدا اهورا در گزینش راه درست کامیاب شوید.