در آیین زرتشتی با مرگ انسان زندگی پایان نمی یابد بلکه آغاز زندگی برای روان درگذشته به حساب میآید به همین دلیل شیون ، سوگ و عزاداری در آیین زرتشتی عملی ناپسند به شمار می آید
در آیین زرتشتی با مرگ انسان زندگی پایان نمی یابد بلکه آغاز زندگی برای روان درگذشته به حساب میآید به همین دلیل شیون ، سوگ و عزاداری در آیین زرتشتی عملی ناپسند به شمار می آید

رسم خاک سپاری
زرتشتیان جسد مردهها را در هنگام تاریکی شب به خاک نمیسپارند و منتظر میمانند تا سپیده دم روز آغاز شود.با مراسمی به دور از سوگواری با لباس و کلاه و روسری سفید جسد مرده را به آرامگاه میبرند
موبد در آرامگاه بخشی از گاتها را میسراید سپس مرده را شستشو داده و در پارچه سفید دوخته شده بر تن مرده میکنند و سپس مرده را بر تابوتی آهنی میگذارند و چهار نفر آنرا بر دوش خود حمل میکنند و به محل قبر میبرند.در پیشاپیش افرادی که مرده را حرکت میدهند بزرگترین فرزند درگذشته حرکت میکند. آتشدانی که دود عطر کندر و چوب سندل از آن برمیخیزد نیز در جلو حرکت میدهند.اکثر بانوان شرکت کننده در مراسم عود یا شاخههای مورد و شمشاد با خود میآورند. بعد از خاکسپاری مرده مقداری آب یا گلاب بر روی خاک قبر میپاشند.سپس عودها را میسوزانند و شاخههای سبز و گًل را بر روی قبر میگذارند
آنگاه برای شادی روان درگذشته نیایش میکنند و در پایان جمله اوستایی” ایریس تنام اورانو یزه مئیده یا ا شه اونام فر ه وشه یو” بر زبان میآورند و سه بار اشم وهو میخوانند. ترجمه: به روان فروهر پاک همه درگذشتگان درود باد
پس از آیینی که به هنگام خاک سپاری و سرودن بخش هایی از اهنوت گات در آرامگاه است، در پسین روز سوم آیینی سنتی در خانه درگذشته اجرا می گردد, بامداد روز چهارم و پیش از بر آمدن آفتاب به خانه درگذشته میآیند مردان و جوانان بویژه در این مراسم شرکت میکنند. و موبد با خواندن اوستای گاه اشهن از شرکت کنندگان میخواهد تا روی به سوی روشنایی خورشید نمایند و برای تندرستی و شادی روان درگذشته نیایش کنند.پس از نیایش و سرودن اوستای کشتی ، موبد به خواندن گاه هاون میپردازد (نیایش گاه هاون پس از سپیده دم تا نیمروز است). به باور زرتشتیان روان پس از سه شبانه روز از تن جدا میشود و در سپیده دم بامداد روز چهارم از چینود میگذرد ( در باور زرتشتیان ، روان زرتشتیان پس از مرگ باید از مرحله ای به نام چینود عبور کند ) که اگر روان از آن شخص نیکوکار باشد از این گذرگاه به راحتی عبور میکند و در سرای نور و سرود قرار میگیرد (بهشت) و اگر روان مربوط به شخص گناهکار باشد از چینود عبور نمیکند و در سرای سکوت و تاریکی (دوزخ) خواهد ماند. بنابرین بهشت و دوزخ در آئین زرتشتی حالت خاصی برای روان پس از مرگ است
دهمین روز درگذشته مراسم آیینی است و مراسم 30 روزه پس از 1 ماه درگذشتن وجود دارد و سالگرد درگذشت اشخاص نیز با داد و دهش و همچنین سرودن اوستا توسط موبدان انجام میشود.مراسم سال درگذشتگان تا سی سال ادامه مییابد و در هر سال به یاد روان آن شخص خویشان و آشنایان گرد هم میآیند و نیایش و درود به روان فروهر درگذشتگان میفرستند
یاری نامه از نوروز تا نوروز دکتر کورش نیکنام